„Regionalne puzzle” – zabawa spostrzegawcza z elementem rywalizacji.
Rodzic przygotowuje zdjęcia strojów krakowskich pocięte jak puzzle. Dziecko próbuje złożyć obrazek w całość.
„Strój ludowy mojego regionu” – praca plastyczno-techniczna
Dziecko kładzie się na arkuszu szarego papieru położonego na podłodze, Rodzic obrysowuje flamastrem kontury dziecka. Praca polega na ozdabianiu tych konturów różnymi materiałami dostępnymi w domu (np. kredki, flamastry, wycinanki, wstążki itp.) i odtworzeniu wyglądu stroju ludowego damskiego i męskiego danego regionu (jeden do wyboru).
„Który dom ochroni przed deszczem i wiatrem?” – zabawy badawcze.
Rodzic prezentuje materiały: karty do gry, kawałki styropianu, tektury, płótna, wyschniętego gipsu, patyczki do szaszłyków, cegłę oraz pojemnik z wodą, suszarkę do włosów (lub wiatrak), lupę. Dzieci nazywają materiały, określają ich cechy, porównują ciężar, określają ich strukturę.
Rodzic stawia pytania:
- Jakimusi być dom, aby dawał ludziom schronienie?
- Który z tych przedmiotów będzie najlepszy do budowy domu?
- Dlaczego? Jak można to sprawdzić?
Przedszkolaki podają odpowiedzi, próbują zbudować budowlę z podanych wyżej przedmiotów. Rodzic uruchamia suszarkę do włosów (lub wiatrak) jako imitację wiatru, a dzieci obserwują, jak zachowują się ich budowle. Następnie wkładają przygotowane przedmioty do pojemnika z wodą i obserwują ich zachowanie się.
Na podstawie obserwacji wspólnie wyciągają wnioski z badań.
Możesz przypomnieć sobie bajkę pt. "Trzy małe świnki"
"Koziorajka" - nauka śląskiego tańca według Urszuli Smoczyńskiej-Nachtman.
Koziorajka sł. i muz. tradycyjne Piekło dziewczę, piekło placki, posypało piernikiem. Podawało Jasiulkowi do stajenki okienkiem. La, la, la…
Rodzic zadaje pytania:
- Co robiło dziewczę?
- Czym posypało placki?
- Komu i jak je podawało?
Dzieci powtarzają słowa z klaskaniem, tupaniem, podskokami itd., następnie rodzic objaśnia przebieg zabawy – tańca. Dzieci dobierają się trójkami (2 dziewczynki, 1 chłopiec) i podają sobie ręce w małych kółeczkach (można zaangażować rodziców :)
„Moja ojczyzna” – rysowanie kredkami na podstawie wiersza Danuty Wawiłow. Rodzic czyta tekst i pyta dziecko o wrażenia na temat wiersza. Proponuje, aby narysowało na kartce swoją ojczyznę tak, jak ją sobie wyobraża.
W parku Danuta Wawiłow
Leżę sobie w parku na trawie. Leżę sobie w mieście Warszawie. Ważka mi usiadła na dłoni. Dzwonią gdzieś nad Wisłą tramwaje. Leci w górze biały szybowiec, widzi różne miasta i kraje. W trawie są biedronki i mlecze. Leżę sobie w Polsce, na świecie. Leżę pod drzewami wielkimi, leżę pod chmurami wielkimi, mały jak maleńkie ziarenko, na planecie mojej, na Ziemi. Na planecie mojej, na Ziemi, płynę pośród gwiezdnej przestrzeni.
Dla chętnych dzieci wiersz do nauczenia się na pamięć:
Krakowianka Anna Świrszczyńska
Jestem sobie Krakowianka, mam warkoczyk po kolanka. Mam na głowie śliczny wianek – taki zwyczaj Krakowianek. Patrzcie tylko, mili moi, Krakowiaczek przy mnie stoi. Prawą nóżką przytupuje, zaraz ze mną zatańcuje.
Na koniec proszę wybrać buźkę określającą Wasz nastrój:
I to koniec na dziś... Kochane Żabki, życzymy Wam wesołego weekendu i miłej zabawy! Dbajcie o siebie i myjcie ręce! 💚
– „Każdy ma swój dom” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dziecko biega po pokoju wokół rozrzuconych na podłodze poduszek, omijając je, na hasło: Polska! – zatrzymuje się i przyjmuje postawę nabaczność. Na hasło: Nazwa miejscowości,w której przedszkolak mieszka podnosi najbliższą poduszkę do góry i robi 3 skłony.
Taniec Gummi Miś:
„Regiony Polski”– zabawa dydaktyczna na podstawie wiersza Anny Świrszczyńskiej „Krakowianka” i fragmentów tekstów pieśni ludowych. Rodzic czyta wiersz oraz fragmenty tekstów pieśni ludowych.
Krakowianka Anna Świrszczyńska
Jestem sobie Krakowianka, mam warkoczyk po kolanka. Mam na głowie śliczny wianek – taki zwyczaj Krakowianek. Patrzcie tylko, mili moi, Krakowiaczek przy mnie stoi. Prawą nóżką przytupuje, zaraz ze mną zatańcuje.
Łoicoka jezdym(fragment) Podał: Stanisław Cieslak z Łowicza 1954
Łoiconka jezdym z rodu Ksińzackiego, lubie tańczyć, śpiewać jaz do dnia białego. (…) Mom porządek w domu, mom porządek w sini, kazdo łoiconka dobro gospodyni. (…
Jezdym Ksińzok(fragment) Podał: Józef Kołaczek z Łowicza 1994
Jezdym Ksińzok, chłop prawdziwy, barcysty i urodziwy, ||: jak topola wyrośnięty, jak dąb twardy nieugięty :|| (…) Jezdym Ksińzok, tym sie chlubie, i swój chłopski ubiór lubie, ||: sanujom go tyz na świecie, hyn daleko, wszyscy wiecie||: (…)
– znak, który należy czytać jako ł, np. łurodziwy, łubiór
Rodzic zadaje pytania:
- O kim były teksty?
- Kim jest Krakowianka, Łoiconka (Łowiczanka), Ksińzok (Łowiczanin)?
- Skąd pochodzą, gdzie mieszkają?
Rodzic wyjaśnia:Dawniej ludzie na wsi tak mówili i, to w różnych miejscach Polski. Polska to kraj, który składa się z kilku regionów i, tak jak w puzzlach, każda część ma swoją nazwę, np. Mazowsze, Śląsk, Pomorze, Kaszuby, Podlasie, Małopolska, Wielkopolska, Kujawy, Warmia, Mazury, Podhale. Każda z nich ma swój język, gwarę, stroje, charakterystyczne potrawy, zwyczaje. Dzieci dzielą nazwy regionów na sylaby, analizują słuchowo wyrazy: Małopolska, Wielkopolska, zauważając wspólną ich cząstkę (Polska). Rodzic pokazuje na mapie wybrane regiony, a dzieci nazywają region, w którym mieszkają, oraz ich mieszkańców.
„Tańce ludowe naszego regionu” – zabawy muzyczno-ruchowe przy melodiach ludowych. Rodzic prezentuje wybrane melodie / piosenki ludowe, np. walczyka, poleczkę, krakowiaka. Dzieci omawiają elementy muzyczne, takie jak: kolorystykę, nastrój, tempo, dynamikę, następnie porównują melodie. Rodzic albo dzieci, jeśli potrafią, nazywają tańce: krakowiak, poleczka, walczyk. Rodzic ponownie prezentuje każdy utwór w innej kolejności niż poprzednio. Zadaniem dzieci jest podać, jaki to taniec.
Następnie rodzic pokazuje kroki podstawowe walczyka (odstawianie nóg na boki, najpierw jedną, drugą dostawić i zmiana), poleczki (podskoki, pięty uderzają o pośladki, ręce na biodrach), krakowiaka (krok dostawny, jedna ręka na biodrze, druga w górze, uniesiona dłoń wskazuje kierunek tańca). Dzieci próbują tańczyć.
Temat dnia: Moja miejscowość - ważne miejsca i ważni ludzie.
Poranna rozgrzewka; "Maszynista zuch"
Zabawy logopedyczne:
Kim jest ważna osoba?” – zabawa wprowadzająca.
Rodzic zadaje dzieciom pytania: Kim jest ważna osoba? Co to znaczy być ważną osobą? Kto jest, waszym zdaniem, ważną osobą w naszej miejscowości? Kto dla ciebie jest ważny? Dlaczego? Dzieci wypowiadają się, dzielą się swoimi doświadczeniami i przeżyciami.
„Domy z kubeczków”– zabawa dydaktyczna. Dzieci dobierają się w pary. Każda para ma 2 kostki do gry oraz kubeczki lub klocki. Dzieci w parach rzucają kostkami (jedno dziecko jedną, drugie – drugą), każde bierze tyle kubeczków, ile oczek wyrzuciło na kostce. Wspólnie ustawiają kubeczki tak, aby powstał dom, mówią, z ilu kubeczków/klocków ułożyli budowlę. Jeszcze raz powtarzają sytuację edukacyjną.
„Podskocz tyle razy…” – zabawa ruchowa. Dzieci poruszają się swobodnie po sali, na sygnał rodzica (według uznania), zatrzymują się, słuchają i liczą klaśnięcia rodzica w dłonie przed sobą i nad głową. Następnie mają podskoczyć tyle razy, ile wynosiła suma uderzeń rodzica. Po kilkukrotnym powtórzeniu zabawy zmienia się sposób liczenia: od liczby klaśnięć w dłonie przed sobą dzieci odejmują liczbę klaśnięć nad głową, podają wynik i podskakują tyle razy, ile wskazuje wynik.
„Moja miejscowość – ważne miejsca i ważni ludzie”
Rodzic pokazuje zdjęcia, a dzieci wspólnie omawiają ważne miejsca (zdjęcia z zajęć poniedziałkowych) i osoby, które w sposób szczególny są związane z miejscowością. Dzieci rozpoznają te miejsca, poznają osoby, nazywają je, jeśli znają, to podają nazwę instytucji i jej adres, przypominają, jak należy się zachowywać w różnych miejscach publicznych lub wobec ważnych osób. Następnie odgrywają scenki dramowe, np. na poczcie, w urzędzie, w bibliotece.
4- 5- latki
„Liczymy” – praca z KP1.43.Dzieci dorysowują lub skreślają elementy tak, aby każdy przedszkolak miał 1 kokardę narodową. Zadanie można wykonać ustnie i powiedzieć mamie ile kokard narodowych należy skreślić lub dorysować i tak samo z flagą.
„Ważna instytucja” – rysowanie kredkami na kartce. Dzieci rysują budynek wybranej przez siebie instytucji publicznej. Zwracają uwagę na symbole związane z daną instytucją, np. pocztą, a także innymi charakterystycznymi znakami.
5- latki
„Dom”– praca z ZG17.Dzieci ozdabiają kredkami kontur litery D. Rysują dom i jego elementy po śladzie, według kodu. Na koniec kreślą szlaczek po śladzie.
Kartę można wydrukować, jak nie ma takiej możliwości wykonamy zadanie w przedszkolu.
Zadanie dodatkowe na dziś:
Proszę posprzątać w swoim pokoju☺
- odkładamy zabawki na swoje miejsce na półce☺
- zbieramy wszystkie kredki do pudełka/koszyczka☺
- zbieramy wszystkie rzeczy /zabawki z podłogi i odkładamy na swoje miejsca☺
4. „D jak dom” – zabawa dydaktyczna na podstawie prezentacji multimedialnej.
Obejrzyj prezentację o dzieciach z różnych stron świata i ich domach. Spróbuj dopasować domy do konkretnych osób. Zwróć uwagę na materiał z jakiego wykonany jest dom, kształt, klimat w jakim powstał.
Następnie rodzic pokazuje wyraz dom i pyta dzieci: Jak narysować dom? Od czego zacząć? Przedszkolaki odpowiadają i na przygotowanej kartce rysują: dach, ściany, dachówki, komin, drzwi, okna, balkon, schody. Przeprowadzają analizę słuchową i wzrokową wyrazu dom (4-latki podają tylko liczbę sylab, 5-latki, liczbę sylab i próbują – głoski w nagłosie (na początku wyrazu) , wygłosie (na końcu wyrazu) i śródgłosie (w środku wyrazu) oraz analizę słuchową innych wyrazów związanych z domem: dach, ściany, dachówki, komin, drzwi, okna, balkon, schody – wskazują, czy i gdzie słychać głoskę d.
dom
dom jednorodzinny
blok mieszkalny
kamienica
Dzieci z pomocą rodzica podają adres swojego domu (nie muszą znać kodu), próbują się nauczyć na pamięć. Rodzic zwraca uwagę dziecka na składniki adresu (nazwa ulicy, numer domu, bloku, numer klatki i mieszkania, kod pocztowy, nazwa miejscowości) oraz uczula dziecko przed podawaniem swojego adresu obcym osobom.
5.„Nazwy ulic”– zabawa ruchowa z elementem skoku i podskoku.
Dzieci biegają w różnych kierunkach, na sygnał rodzica naśladują ruchy według haseł: Ulica Zajączkowa! – naśladują skoki zajęcze, Ulica Kangurzycy! – dobierają się w pary np. z rodzeństwem, stają jedno za drugim, dziecko, które stoi z tyłu wyciąga przed pierwsze dziecko ręce i obejmuje to dziecko, następnie razem w parze skaczą, Ulica Delfina! – kładą się na dywanie i naśladują pływanie, Ulica Niedźwiadkowa! – chodzą na czworakach, Ulica Kocia! – robią przysiad podparty, wyginają plecy w tzw. koci grzbiet.
4 i 5 - latki
6. „Nadzwyczajne domy” – przestrzenna praca plastyczno-techniczna z wykorzystaniem różnych materiałów.
Rodzic przygotowuje pudła różnej wielkości, kubeczki po produktach spożywczych, nakrętki, rolki, taśmy, wstążki, butelki, papier kolorowy, kolorowe gazety, nożyczki, klej i inne przybory potrzebne do wykonania pracy. Dzieci z pomocą rodzica wykonują domy z tych materiałów.
5 - latki
7. „D jak dom” – praca z KP1.42.Dzieci odnajdują i rysują drogę z obrazkami, których nazwy zaczynają się głoską d. Możesz narysować drogę paluszkiem na ekranie.
8. „Murujemy dom” – zabawa ruchowa z elementem czworakowania i rywalizacji.
Rodzic przygotowuje pojemniki po jajkach lub duże pudła, klocki. Dzieli dzieci na 2 zespoły, np. rodzeństwo. Osoby w każdej grupie są ustawione w 2 rzędach, jedna za drugą. Rodzic wyznacza linię startu oraz miejsca w drugim końcu pokoju, w którym zespoły będą budować mur z pojemników po jajkach (pudła, klocki). Każdy zespół otrzymuje taką samą liczbę pojemników. Na sygnał rodzica dzieci pojedynczo na czworakach przemieszczają się do miejsca wyznaczonego na budowanie, gdzie układają pojemniki jeden na drugim tak, aby powstał mur. Osoba, która ułoży swój pojemnik, wraca z powrotem, biegnąc jak najszybciej. Gdy stanie na linii startu, dopiero wtedy może wystartować następny uczestnik. Wygrywa zespół, który jako pierwszy wykona zadanie.
– „Każdy ma swój dom” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dziecko biega po pokoju wokół rozrzuconych na podłodze poduszek, omijając je, na hasło: Polska! – zatrzymuje się i przyjmuje postawę nabaczność. Na hasło: Nazwa miejscowości,w której przedszkolak mieszka podnosi najbliższą poduszkę do góry i robi 3 skłony. – „Krakowianka” – zabawa z elementem równowagi. Dziecko otrzymuje książkę. Na hasło:Krakowianka! – kładą książkę na głowie i idzie tak, żeby im nie spadła z głowy. – „Skarbnik i górnicy” – zabawa z elementem czworakowania. Przedszkolaki chodzą na czworakach, naśladując przejście górników po niskim chodniku w kopalni, na hasło: Idzie skarbnik! – wstają i wykonują skłony z wymachem ręki, naśladując powitanie. warunek: nikt nie dotyka innego dzieckaręką ani nie uderza nogą.
„Moja miejscowość” – utrwalenie wiadomości o naszej miejscowości.
Rodzic prezentuje przygotowanemateriały związane z Polską i Chodzieżą oraz napis z nazwą miejscowości. Wspólnienazywają je, omawiają. Dzieci mogą wysłuchać również hymnu Polski.
„Ernesta i szlachetna propozycja”– rozmowa o miłości do
ojczyzny na podstawie opowiadania.
Ernesta i szlachetna propozycja
Maciejka Mazan
– Ostatnio ciągle pada deszcz… – westchnęła Ernesta, wpatrując się w okno. – Bo już listopad – powiedziała pani. – Dlatego chciałabym z wami porozmawiać o patriotyzmie. Ernesta dalej patrzyła tęsknie przez okno. Rzecz w tym, że na placu zabaw przed przedszkolem znajdowały się wspaniałe drabinki, idealne do wspinania się i zwisania na rękach oraz głową w dół. Ernesta bardzo je polubiła, ale nie miała okazji po nich chodzić tak często, jakby chciała, bo drabinki pojawiły się parę tygodni temu, a zaraz potem zepsuła się pogoda. „Gdyby na przykład drabinki przenieść do przedszkola, mogłabym się bawić na nich ile chcę”, myślała ponuro Ernesta. Ale pani z jakiegoś powodu nie chciała się na to zgodzić. Może w sali nie było wystarczająco dużo miejsca? O tym wszystkim rozmyślała Ernesta, spoglądając przez okno i dlatego nie słyszała, co mówi pani. A pani opowiadała, że patriotyzm to miłość i szacunek do swojego kraju.– Na przykład dostrzeganie piękna w swoim kraju to też jest patriotyzm – mówiła pani. – Gdzie indziej rosną wspaniałe palmy i bananowce, ale nasze lasy też są piękne i wcale nie brzydsze. – Poza tym moja mama ma palmę w donicy – oznajmiła Nikola. – W takiej ogromnej, że cała bym się w niej zmieściła, oczywiście gdyby już w niej nie było palmy. Więc palmy są też w Polsce!– Aha – mruknął Mały Bobek. – A ja mam banany w kuchni… Pani powiedziała, że może nie całkiem o to chodziło, ale docenianie swojego kraju to właśnie patriotyzm. – Mamy różne wspaniałe zabytki, a w muzeach – dzieła sztuki – oznajmiła. – To jest powód, żeby być dumnym z Polski. Tych powodów jest jeszcze o wiele więcej… – dodała, ale zapatrzona w plac zabaw Ernesta nie słuchała. Nie słyszała, jak wszyscy opowiadają o tym, co lubią w swoim kraju. Ale nagle coś przykuło jej uwagę. – … a także dbanie o niego – mówiła pani. – Ktoś, kto śmieci w lesie albo niszczy coś, co należy do wszystkich, nie jest patriotą. Dobry obywatel dba o to, żeby jego kraj był piękny. Ernesta zaczęła słuchać uważniej i nawet odwróciła się od okna. – Czy to znaczy, że chronienie różnych wspólnych rzeczy jest patriotyczne? – upewniła się. – Na przykład ławek albo huśtawek? – Bardzo dobrze zrozumiałaś – pochwaliła ją pani. – W takim razie zwracam się do pani z obywatelską propozycją – oznajmiła uroczyście Ernesta. – Otóż chodzi o to, że na naszym placu zabaw mokną bardzo piękne drabinki, które stanowią naszą wspólną własność. Nie wiem, jak to będzie w tym roku, ale w zeszłym po listopadzie był grudzień i spadł śnieg. Jeśli te piękne, wspólne drabinki postoją długo pod śniegiem, to na wiosnę już nie będą takie piękne. Więc ja zgłaszam chęć pomocy. Moi rodzice mają bardzo duży garaż i w tym garażu drabinki na pewno się zmieszczą. Postoją sobie pod dachem i na wiosnę będą wyglądały jak nowe! Rodzice na pewno się zgodzą, kiedy im wytłumaczę, że to czyn dla dobra kraju! Zabrzmiało to fantastycznie i wszyscy zaczęli klaskać. I naprawdę nie wiadomo, dlaczego pani jeszcze się nie zgodziła na tę bardzo szlachetną propozycję. Ernesta uważa, że to z wrażenia, bo dotąd jeszcze nikt w przedszkolu nie dbał o dobro kraju tak, jak ona…
Rodzic zadaje pytania:
- Kiedy Ernesta wyglądała przez okno?
- Co zobaczyła?
- Dlaczego nie słuchała pani?
- O czym opowiadała pani?
- Jaką propozycję miała Ernesta?
- Dlaczego pani nie zgodziła się?
- Jak myślicie, co można lubić we własnym kraju?
- Na czym polega miłość do ojczyzny?
Rodzic proponuje zabawę: dziecko otrzymuje flagę, macha nią, trzymając wysoko, i mówi: Jestem patriotą, bo… (daje jakiś przykład). Dzieci powtarzają wyliczankę: Jes-tem Po-la-kiem i fla-gę znam, czym jest pa-trio-tyzm o-po-wiem wam. Każde dziecko wypowiada się na czym polega jego patriotyzm.
Ćwiczenia gimnastyczne
– „Myśliwy, bartnik, rybak” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko swobodnie biega w dowolnych kierunkach. Na hasło: Myśliwy! – kładzie się przodem i naśladuje strzelanie z łuku; na hasło: Bartnik! – wykonuje przysiad podparty, a następnie naśladuje wspinanie się po drzewie do dziupli; na hasło: Rybak! – przyjmuje pozycję siadu skrzyżnego, ma ramiona skierowane w bok i wykonuje skłony boczne jak na kołyszącej się łodzi.
– „Łódź rybacka”– ćwiczenie uruchamiające duże grupy mięśniowe. Przedszkolaki w parach np. z bratem, siostrą w siadzie skrzyżnym plecami do siebie. Chwytają się za ręce uniesione w bok. Kołysząc się na boki, wykonują boczne skłony tułowia. Po chwili odwracają się do siebie przodem, w siadzie prostym w niewielkim rozkroku, stopy mają oparte o stopy. Chwytają się za dłonie i wykonują na przemian skłony tułowia w przód i w tył, naśladując wyciąganie sieci.
– „Brodzimy w wodzie” – ćwiczenie przeciw płaskostopiu. Przedszkolaki są chwytają palcami stopy małe klocki i przenoszą je stopą do pudła z klockami.
–Marsz w rytm dowolnej piosenki.
W dowolnym momencie dnia wybierz z rodzicem buźkę, określająca Wasz nastrój.