Data: 14.12.2020 r. (poniedziałek)
Temat kompleksowy: Wesołych Świąt.
Temat dnia: Świąteczna opowieść.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 8:
– „Gwiazdka” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci otrzymują butelki. Swobodnie poruszają się po sali. Na sygnał i hasło R.: Gwiazdka! – zatrzymują się w miejscu, we wspięciu na palcach unoszą rękę z butelką i machają nią. Przy powtórzeniu następuje zmiana ręki.
– „Owieczki i pasterze” – zabawa z elementem czworakowania. Rodzic dzieli dzieci/domowników na dwa zespoły: pasterzy i owieczki. Dzieci-pasterze otrzymują 2 butelki i uderzają nimi o siebie, naśladując dzwoneczki. Dzieci-owieczki na czworakach idą za pasterzami. Na sygnał i hasło R. dzieci zamieniają się rolami.
– „Kolędnicy – muzycy” – zabawa bieżna. Dzieci otrzymują butelki. Poruszają się z nimi swobodnie po sali. Na sygnał i hasło Rodzica: Kolędnicy – muzycy! – dzieci zatrzymują się i naśladują grę z wykorzystaniem butelki jako instrumentu (skrzypce, fujarka, gitara, puzon itp. – według pomysłów dzieci).
– „Aniołki” – zabawa z wymachem rąk. Rodzic wyznacza dziecko-aniołka, daje mu do ręki butelkę i wskazuje miejsce, z którego będzie się przyglądało dzieciom. Pozostałe dzieci/domownicy swobodnie poruszają się po pokoju. Na sygnał i hasło Rodzica: Aniołki! – dzieci zatrzymują się, stoją w jednym miejscu. W tym czasie dziecko-anioł maszeruje między pozostałymi dziećmi i butelką dotyka je. Kogo dotknie, ten kładzie się na podłodze i rękoma oraz nogami wykonuje wymachy na boki, naśladując popularnego aniołka (niektórzy mówią: orzełka).
– Ćwiczenie uspokajające – marsz z butelkami na głowie tak, by nie spadły.
Bajka o puszystym i puchatym” – słuchanie tekstu i rozmowa na jego temat; zabawa dramowa.
Rodzic czyta tekst, omawia jego treść, pyta:
- O czym była bajka?
- Czego było dużo w mieście?
- Co ludzie robili z puszystym i puchatym?
- Co się z nim działo, kiedy ludzie go sobie przekazywali?
- Kto pojawił się pewnego razu w mieście i co zrobił?
- Co się stało dalej?
- Kto i gdzie znalazł puszyste i puchate?
- Co zrobili? Rodzic pyta: Co może być puszyste i puchate? Czym ludzie mogą się dzielić? Następnie proponuje zabawę w teatrzyk o puszystym i puchatym. Wspólnie z dziećmi ustala, jakie role trzeba przydzielić i komu, kto o czym ma mówić, gdzie ma być scena, jakie przedmioty, akcesoria przydadzą się itd. Dzieci/domownicy realizują swoje pomysły, bawią się w teatrzyk.
Bajka o puszystym i puchatym
Bardzo dawno temu gdzieś daleko było dobre miasto. Jego mieszkańcy żyli szczęśliwie, śmiali się, bawili i nigdy nie chorowali. W mieście tym było bardzo dużo puchatego i puszystego. Puchate było miękkie, puszyste, bardzo lekkie i miłe w dotyku. Ludzie mieli taki zwyczaj, że kiedy spotykali się ze sobą, dzielili się puchatym i puszystym, mówiąc:
– Tobie puchate i mnie puchate, mnie puchate i Tobie puchate.
A kiedy się dzielili, puchate i puszyste rosło i było go jeszcze więcej. Trwało to bardzo długo i ludzie nauczyli się, że kiedy puchate i puszyste rośnie, ich życie staje się piękniejsze, serca wypełniają się miłością, a ciało jest zdrowsze. Pewnego dnia do szczęśliwego miasta przybyła czarownica. Czarownica jeździła po całym świecie i sprzedawała ludziom swoje czary i lekarstwa. Jednak w dobrym mieście nikt nie chciał kupować lekarstw i nie potrzebował czarów, bo wszyscy byli zdrowi i szczęśliwi. Czarownica chodziła po mieście, przyglądała się ludziom i ich zwyczajom i nie rozumiała, dlaczego nie może niczego sprzedać. Po pewnym czasie zorientowała się, że wszystkiemu winne jest puchate. Kiedyś, obserwując, jak ludzie się nim dzielą, postanowiła uwolnić ich od puchatego i puszystego i powiedziała do jednego z mieszkańców:
– Wiesz? To puszyste i puchate, które dostałeś od swojego przyjaciela, to wcale nie było jego puszyste i puchate. On oddał Ci tylko to, co wczoraj dostał od Ciebie. A do innego mieszkańca powiedziała:
– Czy zauważyłeś, że Twój sąsiad dał Ci wczoraj mniej puszystego i puchatego niż Ty dałeś jemu? Krążyła po mieście tak długo, aż zatruła ludziom serca i ludzie zaczęli się sobie nieufnie przyglądać. Coraz rzadziej dzielili się puchatym i puszystym i chowali je w domach i szufladach, zazdrośnie strzegąc i bojąc się, że je stracą. A puszystego i puchatego, którym nikt się nie dzielił, było coraz mniej. Pewnego dnia czarownica dała jednemu z mieszkańców trochę kolczatego i powiedziała:
– Tobie kolczate i mnie kolczate, mnie kolczate i Tobie kolczate.
I kolczate urosło. Ludzie zaczęli się dzielić ze sobą kolczatym. Pojawiły się choroby, szczęście zaczęło znikać z dobrego miasta, a ludzie stali się smutni i niemili dla siebie. Mijały dni, miesiące i lata. Czarownica sprzedawała ludziom swoje lekarstwa i stawała się coraz bogatsza. Kiedy potrzebowała więcej pieniędzy, dzieliła się z ludźmi kolczatym i wtedy ludzie więcej chorowali i przychodzili do niej po leki. Pewnego dnia dwoje dzieci, bawiąc się ze sobą na strychu, znalazło w starej skrzyni puszyste i puchate, które dorośli dawno temu schowali, żeby nikt im nie zabrał. Kiedy je oglądali, rozerwali je na dwa kawałki i podzielili między siebie. I puszyste i puchate natychmiast urosło, a dzieci poczuły, że w ich sercach pojawiła się jakaś radosna nuta. Pobiegły do rodziców i podzieliły się z nimi, mówiąc:
– Tobie puchate i mnie puchate.
I puchate znów urosło. Od tej chwili ludzie zaczęli ponownie dzielić się ze sobą puszystym i puchatym i w ich sercach pojawiło się więcej szczęścia i radości, a ciała mniej chorowały. Wtedy przypomnieli sobie o starym zwyczaju i dawnych czasach. Wypędzili złą czarownicę i starali się dzielić jak największą ilością puszystego i puchatego. Jednak w ich mieście istniało także kolczate, które kiedyś podarowała im czarownica. I odtąd puszyste i puchate krąży między ludźmi na przemian z kolczastym i tylko od ludzi zależy, czym się ze sobą dzielą. A to, czym się podzielą, rośnie, wypełniając ich serca i myśli.
„Ciepłe – kolczaste” – zabawa ruchowa z elementem czworakowania.
Dzieci poruszają się swobodnie po pokoju. Na sygnał i hasła Rodzica: Ciepłe! – podają sobie ręce (jak największej liczbie osób); Kolczaste! – naśladują jeże, chodzą na czworakach.
Ćwiczenia gimnastyczne nr 8:
Część wstępna:
– „Jak pomogę rodzicom przygotować święta?” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci poruszają się w rytm tamburynu lub melodii: biegiem, w podskokach lub marszem. Podczas przerwy w muzyce zatrzymują się i ruchem, gestem naśladują prace domowe, w których pomogą rodzicom przed świętami. Rodzic za każdym razem może zapytać swoje dzieci, w czym chciałyby pomóc swoim rodzicom.
– „Okna” – ćwiczenie uruchamiające duże grupy mięśniowe. Rodzic rozdaje dzieciom kocyki. Przedszkolaki siadają na kocach w siadzie skrzyżnym, ręce ułożone na kolanach. Na zapowiedź Rodzica: Myjemy okna! – dzieci unoszą ramiona i wykonują skłony boczne na przemian w lewą i prawą stronę. Po chwili opuszczają ręce na kolana, wracają do pozycji wyjściowej. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy.
Część główna:
– „Agata nogą zamiata” – ćwiczenie wzmacniające mięśnie nóg. Każde dziecko stoi jedną nogą na złożonym kocyku. Przedszkolaki ślizgają się po podłodze. Noga z przodu jedzie na kocyku, noga z tyłu odpycha od podłoża. Ćwiczenie wykonujemy na zmianę raz prawą, raz lewą nogą.
– „Myjemy podłogę” – zabawa na czworakach. Przedszkolaki układają dłonie na kocykach i naśladują mycie podłogi. Poruszają się za kocykami w pozycji na czworakach. Po chwili następuje zmiana. Dłonie położone na podłodze, dzieci w pozycji przysiadu podpartego, stopy na kocyku. Ćwiczący odsuwają nogi jak najdalej w tył, a następnie przysuwają. Wracają do pozycji wyjściowej. Zadanie powtarzamy 3–5 razy.
– „Wałkujemy ciasto” – ćwiczenie kształtujące mięśnie tułowia. Dzieci zwijają kocyki w wałeczki i wykonują siad klęczny. Chwytają wałeczek rękami za dwa końce jak wałek do ciasta. Odsuwają wałek w przód aż do pozycji niskiej Klappa (klęku podpartego), a następnie przysuwają go. Ćwiczenie powtarzają kilka razy. Następnie dzieci w siadzie skulnym podpartym kładą stopy na wałeczku. Odsuwają kocyk do pozycji siadu prostego i przysuwają z powrotem. Ćwiczenie powtarzają kilka razy.
– „Stolik” – wzmocnienie mięśni ściągających łopatki. Przedszkolaki siadają w siadzie skulnym na złożonym kocyku, ręce oparte z tyłu na podłodze. Na hasło: Stolik! unoszą biodra w górę do podporu tyłem. Po chwili wracają do pozycji wyjściowej. Zabawę powtarzamy kilka razy.
Część końcowa:
– „Kokardy na choinkę” – ćwiczenie przeciw płaskostopiu. Dzieci stoją na podłodze przed rozłożonymi kocykami. Na zapowiedź R.: Kokardy na choinkę! Przedszkolaki, kurcząc i prostując na przemian palce stóp, ściągają kocyki pod stopy, tworząc ozdobne kokardy na choinkę. R. zwraca uwagę, aby dzieci nie odrywały pięt od podłogi. Zadanie powtarzamy 4–6 razy.
– „Taniec radości” – ćwiczenie uruchamiające duże grupy mięśniowe. Dzieci stoją w niewielkim rozkroku na złożonych kocykach. Wykonują dynamiczne skręty tułowia w prawo i w lewo, kolana lekko ugięte.
– Marsz ze złożonymi kocykami dookoła pokoju. Dzieci odkładają kocyki na wyznaczone miejsce.
5-latki
Praca z KP2.27
Dzieci porządkują obrazki we właściwej kolejności i rysują w ramkach odpowiednią liczbę kropek. Opowiadają historię z obrazków. Wyjaśniają, na czym polega zwyczaj przygotowywania dodatkowego nakrycia na wigilijnym stole.
„Szukamy puszystego i kolczastego” – zabawy w ogrodzie lub placu zabaw.
Rodzic organizuje wyjście do ogrodu lub na plac zabaw. Wyznacza dwoje dzieci do ról puszystego i kolczastego albo jedno dziecko do roli np. puszystego. Dzieci te chowają się, kiedy pozostali domownicy mają zakryte rękoma oczy. Zadaniem domowników jest odszukanie puszystego i kolczastego. Po powtórzeniu zabawy, następuje zamiana ról i rodzice się chowają, a dzieci szukają.
Przenieś ciepłe i puchate” – zabawa ćwicząca spostrzegawcza; ćwiczenie na współpracę w parach.
Dzieci i domownicy dobierają się w pary, ustawiają para za parą w jednym końcu pokoju. Po przeciwległej stronie Rodzic ustawia krzesełko, do którego każda para będzie musiała dojść i je okrążyć, by z powrotem wrócić na miejsce. Każda para otrzymuje do przeniesienia tacę z kubeczkiem napełnionym wodą (bądź innym – według pomysłu Rodzica).
"Ozdabiamy choinkę"- praca plastyczna. Potrzebne będą Wam: rolka po papierze toaletowym, zielony papier techniczny (jeśli nie macie, możecie pomalować biały zieloną farbą), klej, nożyczki, kolorowe guziki, cekiny, kuleczki z krepy, brokat. Z zielonego papieru wytnijcie kształt choinki (trudniejsze), lub trójkąta (łatwiejsze)- pamiętajcie, że jeśli coś Wam sprawia trudność, możecie poprosić o pomoc rodziców. Następnie, za pomocą dostępnych ozdób, udekorujcie Wasze drzewko. Na koniec natnijcie rolkę i zamocujcie choinkę- to będzie jej pień.
W dowolnym momencie dnia wybierzcie z rodzicami buźkę określającą Wasz nastrój.
Miłego dnia życzą Pani Karolina i Pani Ewa❤💚💙💛
