Dzieci stoją na przeciwległych końcach pokoju, na wyznaczonych liniach. Na sygnał dzieci zamieniają się miejscami, mijając się w biegu. Wygrywa ten, kto szybciej wykona bieg i ustawi się na miejscu przeciwnika.
Dzieci w parze(brat/siostra/rodzic) siedzą przodem do siebie w siadzie rozkrocznym, mają stopy zwarte ze stopami współćwiczącego, wspólnie trzymają oburącz szarfy/ręcznik za końce. Jedno z ćwiczących dzieci odchyla się do leżenia na plecach i przeciąga współćwiczącego do skłonu w przód, po czym dzieci zamieniają się. Na hasło: Kto silniejszy! przeciągają się i odchylają do tyłu w tym samym momencie.
– „Dobierz sobie parę” – zabawa bieżna.
Na sygnał dzieci rozbiegają się w dowolnych kierunkach, a na polecenie Rodzica dobierają się parami. – Marsz po kole i śpiew znanej dzieciom piosenki np. "Maszeruje Wiosna" lub " Pobudka z ogródka".
R. zadaje pytania, dziecko odpowiada na podstawie swoich doświadczeń. R. zwraca uwagę, że muzeum może też wyglądać inaczej, np.: skanseny, muzea pałacowe, izby pamięci, centra kulturalne, muzea wirtualne. W każdym muzeum są gromadzone i prezentowane inne przedmioty.
Na koniec R. zadaje pytanie:
- Dlaczego gromadzimy różne rzeczy i pokazujemy je na wystawach? R. kieruje rozmową w taki sposób, aby dziecko zrozumiało, że w muzeum zdobywamy wiedzę o przeszłości.
6. „Eksponaty” – zabaw dydaktyczna.
R. wyjaśnia pojęcie eksponat oraz wystawa.
eksponat- przedmiot wystawiony do oglądania w muzeum lub na wystawie.
wystawa- miejsce prezentowania towarów miejsce wystawienia na pokaz eksponatów
Prezentuje dziecku różne eksponaty np. pojazdy, ubrania, biżuterię, przedmioty codziennego użytku, obrazy itp. – wszystkie, które dawniej były wykorzystywane, a teraz wyglądają zupełnie inaczej.
Dzieci wskazują różnice pomiędzy prezentowanymi eksponatami a przedmiotami, które współcześnie je zastępują.
Ubrania- eksponaty
Biżuteria- eksponaty
Ubrania- eksponaty
Pojazdy- eksponaty
7. „Posągi” – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się swobodnie po sali w różnych kierunkach.
Na hasło R.: Posągi! – dziecko zatrzymuje się, przyjmuje dowolną pozę i pozostaje w niej nieruchome jak posąg aż do czasu, gdy usłyszą hasło R.: Dzieci! Zabawę powtarzamy kilka razy.
8. „Posągi” – praca plastyczno-techniczna.
R. przygotowuje masę solną/plastelinę oraz podstawki do prezentacji pracy. Dziecko lepi lub rzeźbi ludzką postać, taką jak widziały w muzeum lub na ilustracjach.
9. „W kinie, w teatrze, w muzeum” – podsumowanie wiedzy o miejscach kultury.
R. zaprasza dziecko do podsumowania wiedzy na temat miejsc, o których była mowa w mijającym tygodniu.
Dziecko opowiada, czym się od siebie różnią kino, teatr i muzeum, w jaki sposób należy się zachowywać w tych miejscach i czego należy unikać.
10. R. może wprowadzić słownictwo języka angielskiego:
kino – cinema, teatr – theatre, muzeum – museum, koncert – concert, wystawa – exhibition, przedstawienie – spectacle.
11. Praca w książkach:
4- latki
Praca z KP2.27 - ćwiczenia motoryki małej, układanie historyjki
obrazkowej
5- latki
Praca w ZG62– rozwijanie sprawności grafomotorycznej. Rysowanie obrazka po śladzie, szukanie właściwego cienia.
12.„Wesołe instrumenty” – zabawa ruchowa. Dzieci poruszają się po dywanie w rytm bębenka, na dźwięk tamburyna robią przysiady, na dźwięk dzwoneczków – podskakują.
13.„Grzeczne słówka” – utrwalenie znajomości piosenki, zabawy do piosenki:
Grzeczne słówka sł. Agnieszka Galica, muz. Danuta i Karol Jagiełłowie
Już od taty i od mamy, te trzy słowa dobrze znamy, które bardzo ważne są dla wszystkich z nas. Te magiczne słowa trzy, pewnie znasz je także ty, używajcie ich na co dzień, proszę was. Ref.: Przepraszam, proszę, dziękuję, to zwykle w życiu skutkuje, niech dobre więc wychowanie, na zawsze z tobą zostanie. (bis) Ludzie dobrze wychowani, tak mówiła nasza pani, i to prawda, sprawdziliśmy, wierzcie mi, te trzy słowa dobrze znają i ich ciągle używają, więc nie zapominaj o nich także ty. Ref.: Przepraszam, proszę, dziękuję… Przestaliśmy już być mali, więc będziemy nauczali, jak używać tych magicznych, pięknych słów. Aby świat był dużo lepszy, ludzie stali się grzeczniejsi, by obyczaj ten zagościł u nas znów. Ref.: Przepraszam, proszę, dziękuję…
Dziecko z pomocą Rodzica recytują słowa zwrotek i refrenu piosenki, wyklaskują i rytmicznie wymawiają słowa pierwszej zwrotki i kolejnych oraz refrenu. Próbują samodzielnie śpiewać piosenkę.
Pamiętajcie o stosowaniu zwrotów grzecznościowych oraz higienie rąk.
W dowolnym momencie dnia wybierzcie z rodzicami buźkę określającą Wasz nastrój.
Pozdrawiamy Was serdecznie drogie dzieci, a rodzicom dziękujemy za pomoc w edukacji💜
Dzieci stoją na przeciwległych końcach pokoju, na wyznaczonych liniach. Na sygnał dzieci zamieniają się miejscami, mijając się w biegu. Wygrywa ten, kto szybciej wykona bieg i ustawi się na miejscu przeciwnika.
Dzieci w parze(brat/siostra/rodzic) siedzą przodem do siebie w siadzie rozkrocznym, mają stopy zwarte ze stopami współćwiczącego, wspólnie trzymają oburącz szarfy/ręcznik za końce. Jedno z ćwiczących dzieci odchyla się do leżenia na plecach i przeciąga współćwiczącego do skłonu w przód, po czym dzieci zamieniają się. Na hasło: Kto silniejszy! przeciągają się i odchylają do tyłu w tym samym momencie.
– „Dobierz sobie parę” – zabawa bieżna.
Na sygnał dzieci rozbiegają się w dowolnych kierunkach, a na polecenie Rodzica dobierają się parami. – Marsz po kole i śpiew znanej dzieciom piosenki np. "Maszeruje Wiosna" lub " Pobudka z ogródka".
– „Obrazy ruchem malowane” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Przedszkolaki poruszają się w rytm bębenka: biegiem, marszem lub w podskokach. Na mocne uderzenie w instrument tworzą wspólnie żywy obraz na temat podany przez R., np. „Na wiosennej łące”, „Latem na plaży”, „Pomagam mamie”, „Mecz piłkarski”. R. może zaproponować wymyślanie tytułów przez dzieci. Zabawę powtarzamy kilka razy.
– „Poza” – ćwiczenie uruchamiające duże grupy mięśniowe. Dzieci są ustawione w rozsypce.
Na uderzenie w bębenek przyjmują różne pozy według własnych pomysłów: wykonują skłony, przysiady, stają na jednej nodze itp. Za każdym razem zmiana pozy następuje po uderzeniu w bębenek.
Przyjęta poza trwa kilka sekund, wtedy dzieci nie ruszają się. Zabawa trwa 1–2 minuty.
Część główna
– „Eksponaty w muzeum” – zabawa równoważna. Uczestnicy zabawy ćwiczą w parach, jedno z dzieci jest kustoszem muzeum i tworzy wystawę z eksponatów. Drugie dziecko przyjmuje rolę posągu, rzeźby lub innego przedmiotu znajdującego się w muzeum. Kustosz ustawia swój eksponat, wymyśla pozycję, ustawia ręce, nogi, głowę. Po chwili następuje zmiana ról. Zabawę powtarzamy kilka razy.
– „Aktorzy” – zabawa naśladowcza. Przedszkolaki są podzielone na 2 zespoły. Dzieci z pierwszego zespołu poruszają się po sali w wymyślony przez siebie, charakterystyczny, odróżniający ich od innych sposób. Dzieci z drugiego zespołu to aktorzy, którzy mają odegrać rolę swoich poprzedników. Najpierw dokładnie obserwują, a gdy przyjdzie ich kolej, wiernie naśladują wybraną postać. Teraz każde dziecko z pierwszej grupy może odgadnąć, który aktor je naśladuje. Żeby ułatwić zadanie, można podzielić dzieci na większą liczbę zespołów. Zabawę powtarzamy tak, aby każdy zespół mógł odegrać swoje role.
– „Koncert muzyczny” – ćwiczenie mięśni grzbietu. Dzieci leżą na brzuchu, opierają głowę na dłoniach, złożonych jedna na drugiej. Na hasło: Koncert! przedszkolaki unoszą głowę i ramiona nad podłogę. Dłońmi stukają przed sobą o podłogę – grają na bębenku. Po chwili wracają do pozycji wyjściowej. Ćwiczenie powtarzamy 6–8 razy.
– „Balet i inne tańce” – ćwiczenie ze wstążką w rytm muzyki.
R. podaje dziecku kolorową wstążkę do ćwiczeń i włącza muzykę. Dziecko porusza się w rytm muzyki – tańczy własny układ ze wstążką. Wykonuje obszerne ruchy ramionami, krążenia, wymachy, ruchy rąk w nadgarstkach itp. Zabawa trwa 2–3 minuty.
Część końcowa
– „Linoskoczek” – ćwiczenie przeciw płaskostopiu. Uczestnicy zabawy kolejno jeden za drugim przechodzą po linie. Stawiając stopa przed stopą tak, aby jak największą jej powierzchnią dotykać liny. Zabawę powtarzamy kilka razy.
– „Nasze przedstawienie” – ruchowa interpretacja znanej dzieciom piosenki lub utworu muzycznego.
3. "Grzeczne słówka", sł. A. Galica, muz. Danuta i Karol Jagiełłowie osłuchanie z piosenką"
Jestem muzykantem, konszabelantem My jesteśmy muzykanci, konszabelanci. Ja umiem grać i my umiemy grać: Na flecie, na flecie Firlalalajka, firlalalajka firlalalajka, firlalalajka bęc!
Jestem muzykantem, konszabelantem My jesteśmy muzykanci, konszabelanci. Ja umiem grać i my umiemy grać: na bębnie, na bębnie bum tarara, bum tarara, firlalalajka, bęc!
Jestem muzykantem, konszabelantem My jesteśmy muzykanci, konszabelanci. Ja umiem grać i my umiemy grać: Na trąbce, na trąbce trutu tutu, trutu tutu bum tarara, bum tarara, firlalalajka, bęc!
Jestem muzykantem, konszabelantem My jesteśmy muzykanci, konszabelanci. Ja umiem grać i my umiemy grać: na skrzypcach, na skrzypcach cimci ricci, cimcci ricci trutu tutu, trutu tutu bum tarara, bum tarara, firlalalajka, bęc!
Pamiętajcie o stosowaniu zwrotów grzecznościowych oraz higienie rąk.
W dowolnym momencie dnia wybierzcie z rodzicami buźkę określającą Wasz nastrój.
Pozdrawiamy Was serdecznie drogie dzieci, a rodzicom dziękujemy za pomoc w edukacji💜
Dzieci stoją na przeciwległych końcach pokoju, na wyznaczonych liniach. Na sygnał dzieci zamieniają się miejscami, mijając się w biegu. Wygrywa ten, kto szybciej wykona bieg i ustawi się na miejscu przeciwnika.
Dzieci w parze(brat/siostra/rodzic) siedzą przodem do siebie w siadzie rozkrocznym, mają stopy zwarte ze stopami współćwiczącego, wspólnie trzymają oburącz szarfy/ręcznik za końce. Jedno z ćwiczących dzieci odchyla się do leżenia na plecach i przeciąga współćwiczącego do skłonu w przód, po czym dzieci zamieniają się. Na hasło: Kto silniejszy! przeciągają się i odchylają do tyłu w tym samym momencie.
– „Dobierz sobie parę” – zabawa bieżna.
Na sygnał dzieci rozbiegają się w dowolnych kierunkach, a na polecenie Rodzica dobierają się parami. – Marsz po kole i śpiew znanej dzieciom piosenki np. "Maszeruje Wiosna" lub " Pobudka z ogródka".
2. "Po co jest teatr" - słuchanie wiersza Joanny Kulmowej.
Po co jest teatr
Ta drabina to schody do nieba, a ta miska pod schodami to księżyc. Tamten miecz to zwyczajny pogrzebacz, a z garnków są hełmy rycerzy.
Ale kto w te czary nie uwierzy?
To jest teatr. A teatr jest po to, żeby wszystko było inne niż dotąd. Żeby iść do domu w zamyśleniu, w zachwycie.
I już zawsze w misce księżyc widzieć...
Rozmowa na temat utworu. N. zadaje pytania dotyczące tekstu, np.: O jakim miejscu opowiada wiersz? Co niezwykłego dzieje się w teatrze? Po co jest teatr?
3. „W teatrze” – praca z obrazkiem.
R. przygotowuje obrazek przedstawiający teatr, w nim widoczne: scena, dekoracje, aktorzy, kotary, rekwizyty, widownia. R. wskazuje kolejne obrazki, podaje ich nazwy, rozmawia z dziećmi o funkcji danej osoby, rzeczy lub miejsca w teatrze oraz na temat kulturalnego zachowania w teatrze.
Dzieci poruszają się po pokoju według rytmu podanego przez R. Podczas przerwy w muzyce stają nieruchomo jak zatrzymana klatka
filmu. 5. „Liczymy w parach” – zabawa matematyczna.
Dzieci dobierają się w pary. Dzieci mają do dyspozycji 10 liczmanów, kartki z liczbami od 1 do 8. Jedno dziecko z pary próbuje ułożyć zadanie do wykonania przez drugie dziecko. Drugie dziecko wykonuje je za pomocą liczmanów. Można zabawić się z rodzicem.
6. „Zrób tyle, ile słyszysz” – zabawa ruchowa.
R. wystukuje rytm np. na bębenku. Dzieci realizują rytm podany przez R. Podczas przerwy w muzyce słuchają, ile razy R. uderzy w bębenek, i tyle samo razy wykonują podane ćwiczenie, np.: skłony, przysiady, pajacyki, podskoki.
7. „Kupujemy bilety” – zabawa dydaktyczna.
R. przygotowuje bilety z zaznaczonym rzędem i miejscem (np. 2 rzędy po 3 krzesła). Każdy dostaje 10 liczmanów. R. sprzedaje bilety – jeden bilet to 8 liczmanów. Dzieci stają w kolejce, kupują bilety i płacą odliczonymi liczmanami. Młodsze dzieci kupują bilety ulgowe, kosztujące 5 liczmanów.
8. „Widzowie w teatrze” – zabawa dydaktyczna.
R. ustawia w pokoju krzesła, np. 2 rzędy po 3 krzesła. Dzieci na podstawie biletów kupionych w poprzedniej zabawie muszą odnaleźć swoje miejsce i na nim usiąść.
9. Praca z kartami pracy:
4 - latki
Praca z KP2.26 - ćwiczenia grafomotoryczne, rysowanie masek po śladzie. Kolorowanie drugiej połowy maski tak, aby wyglądały jak pierwsza
5- latki
Praca z KP4.5 – przeliczanie elementów, odzwierciedlanie liczby za pomocą symboli. Rozwijanie percepcji wzrokowej.
10. Praca w ZG61 – rysowanie obrazka po kropkach i po śladzie. Rozwijanie sprawności grafomotorycznej.
11. „Kukiełka z łyżki drewnianej” – zabawa plastyczna. (4-5 latki)
R. gromadzi dla każdego dziecka: jedną drewnianą łyżkę, włóczkę, kokardki, klej, piankę kreatywną lub ścinki tkanin, folię samoprzylepną, drut kreatywny, nożyczki. Dzieci ozdabiają drewniane łyżki tak, aby powstały postaci – doklejają włosy, elementy twarzy, ubranie. Z drutu kreatywnego tworzą ręce.
12. „Zabawa w teatr” – zabawy dowolne dzieci z wykorzystaniem zrobionych kukiełek.
Dla chętnych teatrzyk kukiełkowy pt. "Kozucha kłamczucha"
Dzieci stoją na przeciwległych końcach pokoju, na wyznaczonych liniach. Na sygnał dzieci zamieniają się miejscami, mijając się w biegu. Wygrywa ten, kto szybciej wykona bieg i ustawi się na miejscu przeciwnika.
Dzieci w parze(brat/siostra/rodzic) siedzą przodem do siebie w siadzie rozkrocznym, mają stopy zwarte ze stopami współćwiczącego, wspólnie trzymają oburącz szarfy/ręcznik za końce. Jedno z ćwiczących dzieci odchyla się do leżenia na plecach i przeciąga współćwiczącego do skłonu w przód, po czym dzieci zamieniają się. Na hasło: Kto silniejszy! przeciągają się i odchylają do tyłu w tym samym momencie.
– „Dobierz sobie parę” – zabawa bieżna.
Na sygnał dzieci rozbiegają się w dowolnych kierunkach, a na polecenie Rodzica dobierają się parami. – Marsz po kole i śpiew znanej dzieciom piosenki np. "Maszeruje Wiosna" lub " Pobudka z ogródka".
Piegowaty Jaś z Radzynia co sobotę szedł do kina. Co sobotę wszyscy w kinie mieli dość Jasiowych minek. Bo ten piegowaty chłopak wszystko robił tam na opak, głośno gadał, jadł, szeleścił, ze sześć paczek chrupek zmieścił. Potem czas na popijanie, puszek z sykiem otwieranie, tupot nóg i głośne śmiechy, ależ Jasio miał uciechę! Jaś się dziwił, że dziewczyna żadna nie chce z nim do kina. A koledzy też nie chcieli, widząc Jasia osłupieli… Pewnej soboty bez jego wiedzy usiedli za nim jego koledzy, jedli i pili głośno chrząkając, i Jasiowi w fotel często stukając. Jasia Pieguska złość już rozsadza! A widzisz Jasiu, jak to przeszkadza… „cicho” – wyszeptał – „film oglądajcie…” I w oglądaniu nie przeszkadzajcie.
Rozmowa na temat wiersza.
R. zadaje pytania dotyczące tekstu, np.: Gdzie co sobotę chodził Jaś? Co on tam robił? Czy to było właściwe zachowanie? Co się stało pewnej soboty? Czy zachowanie kolegów przeszkadzało Jasiowi?
3. „Jak należy kulturalnie zachować się w kinie?” – zabawa dydaktyczna.
R. mówi zdania, dzieci mają określić, czy to jest właściwe, czy też niewłaściwe zachowanie. Dzieci mają uzasadnić, dlaczego tak myślą.
Przykładowe zdania:
W kinie jemy chipsy i głośno szeleścimy torebkami;
W kinie spokojnie oglądamy film, nie komentując sytuacji;
W kinie kładziemy nogi na fotel sąsiada, bo tak jest nam wygodnie siedzieć;
W kinie siadamy wygodnie, ale tak, aby nikomu nie przeszkadzać;
W kinie jemy i pijemy, głośno chrząkając.
4. „Przedmioty z woreczka” – zabawa słuchowa.
R. wkłada do woreczka przedmioty, które mogą się kojarzyć z jakąś bajką lub filmem dla dzieci. Dzieci losują przedmiot z worka i tylko za pomocą dotyku określają, co to jest. Następnie wszystkie razem wymyślają, z jakiego filmu lub bajki może pochodzić dany przedmiot. R. jeszcze raz prezentuje przedmioty z woreczka i prosi, aby dzieci wymówiły nazwy tych przedmiotów. Pyta, czy dzieci słyszą jakieś podobieństwo. Następnie prosi, aby ułożyć w jednym miejscu te, których nazwy zaczynają się głoską f. Na koniec dzieci je liczą.
R. prosi, aby dzieci wygodnie usiadły jak w fotelu kinowym i aby podały nazwy przedmiotów przedstawionych na obrazkach. Następnie dzieci liczą sylaby w poszczególnych słowach, wskazują głoskę na początku. Młodsze dzieci tylko dzielą wyrazy na sylaby.
6. „Coś na f” – zabawa spostrzegawcza.
Dzieci podają nazwy przedmiotów znajdujących się w pokoju lub poza nim. Za pomocą gestodźwięków (klaskania, tupania) określają, czy w danym słowie występuje głoska f.
7. „Zatrzymujemy film” – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się po sali według rytmu podanego przez R. Podczas przerwy w muzyce stają nieruchomo – jak zatrzymana klatka filmu.
8.4- latki
Praca z KP2.25-ćwiczenia motoryki małej, rozmowa o emocjach. Dziecko określa emocje, jakie mogą odczuwać osoby biorące udział w przedstawieniu. Dziecko z bibuły wycina kurtynę i przykleja ją w wyznaczonym miejscu na ilustracji.
5- latki
Praca z KP4.4 – rozwijanie percepcji słuchowej, czytanie globalne wyrazu fotel.
9. „Plakat do mojego ulubionego filmu” – zabawa plastyczna.
R. gromadzi dla każdego dziecka: kartki formatu A3, kredki pastele, ołówki, mazaki. Dzieci rysują postacie ze swojego ulubionego filmu, R. może pomóc w napisaniu nazwy filmu na kartce.
