– „Gwiazdka”– zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci otrzymują butelki. Swobodnie poruszają się po sali. Na sygnał i hasło Rodzica: Gwiazdka! – zatrzymują się w miejscu, we wspięciu na palcach unoszą rękę z butelką i machają nią. Przy powtórzeniu następuje zmiana ręki.
– „Owieczki i pasterze”– zabawa z elementem czworakowania. Rodzic dzieli dzieci/domowników na dwa zespoły: pasterzy i owieczki. Dzieci-pasterze otrzymują 2 butelki i uderzają nimi o siebie, naśladując dzwoneczki. Dzieci-owieczki na czworakach idą za pasterzami. Na sygnał i hasło Rodzica dzieci zamieniają się rolami.
– „Kolędnicy – muzycy” – zabawa bieżna. Dzieci otrzymują butelki. Poruszają się z nimi swobodnie po sali. Na sygnał i hasło Rodzica: Kolędnicy – muzycy! – dzieci zatrzymują się i naśladują grę z wykorzystaniem butelki jako instrumentu (skrzypce, fujarka, gitara, puzon itp. – według pomysłów dzieci).
– „Aniołki” – zabawa z wymachem rąk. Rodzic wyznacza dziecko-aniołka, daje mu do ręki butelkę i wskazuje miejsce, z którego będzie się przyglądało dzieciom. Pozostałe dzieci/domownicy swobodnie poruszają się po pokoju. Na sygnał i hasło Rodzica: Aniołki! – dzieci zatrzymują się, stoją w jednym miejscu. W tym czasie dziecko-anioł maszeruje między pozostałymi dziećmi i butelką dotyka je. Kogo dotknie, ten kładzie się na podłodze i rękoma oraz nogami wykonuje wymachy na boki, naśladując popularnego aniołka (niektórzy mówią: orzełka).
– Ćwiczenie uspokajające – marsz z butelkami na głowie tak, by nie spadły.
"Pudełko z prezentem” – zabawa z elementem dramy; rozwijanie wyobraźni i fantazji; wyrażanie zachwytu.
Rodzic przygotowuje puste pudełko z pokrywką – pudełko z prezentami. Prosi, by dzieci podniosły pokrywę i powiedziały, jaki prezent widzą oraz udawały zachwyt nad nim.
„Tworzymy widownię”– zabawa dydaktyczna; mierzenie przedmiotów różnymi miarami.Rodzic informuje, iż do zabawy w teatr trzeba zorganizować widownię – ustawić krzesła w rzędy w ten sposób, że najbliżej sceny będzie najkrótszy rząd krzesełek i im dalej od sceny, tym rzędy krzeseł dłuższe. Pokazuje przygotowane przez siebie sznurki różnej długości, kilka sznurków (lub wstążek, tyle, ile ma być rzędów krzeseł, od najkrótszego do najdłuższego, każda wstążka w innym kolorze), cyfry (tyle, ile sznurków), metrową taśmę i miarkę krawiecką. Dzieci mają zmierzyć dwiema miarkami sznurki i ustalić ich kolejność, jeśli chodzi o długość – od najkrótszego do najdłuższego. Następnie dzieci układają sznurki na podłodze, ustawiają na nich krzesła, przeliczają, ile krzeseł zmieściło się w każdym rzędzie. Później dzieci przygotowują bilety. Dzieci na karteczkach oznaczają kredkami numer rzędu i miejsca według własnych pomysłów – cyframi, obrazkami itp. Rozkładają jeden komplet, drugi oddają R. Następuje losowanie biletów przez dzieci/domowników. Każdy, kto wylosuje bilet, zajmuje miejsce na widowni. Rodzic sprawdza poprawność wykonania zadania.
Dzieci naśladują przygotowania aktorów do przedstawienia – chodzą w różnych kierunkach, naśladując trzymanie w rękach kartki z tekstem przedstawienia i jego naukę na pamięć. Na sygnał i hasło R.: Światło! – zatrzymują się, przyjmując dowolną pozę. Zabawę można przeprowadzić z wykorzystaniem słownictwa w języku angielskim, wówczas hasło Rodzica to: Light!
„Gwiazdy” – filmy edukacyjne, poszerzanie wiedzy z zakresu astronomii; dowiadywanie się o odkryciach i wyprawach badawczych w kosmos.
Gwiazdy to też potoczne i subiektywne określenie osób cieszących się popularnością wśród pewnej grupy społecznej.
Osoba określana mianem gwiazdy często postrzegana jest przez swoich fanów jako autorytet i wzór do naśladowania. Samo pojęcie gwiazdy związane jest ze zjawiskiem popkultury i związanymi z nią środkami masowego przekazu, dzięki którym informacje docierają do szerokiej publiczności.
Popularne polskie gwiazdy:
Symbolika gwiazd w różnych kulturach i sztuce, np. obrazie Vincenta van Gogha Rozgwieżdżona noc
mozaika z sufitu Mausoleo di Galla Placidia w Rawennie:
Dziecko porównuje łańcuchy pod względem długości – wskazuje łańcuch, którego długość jest najbliższa długości dłoni dziecka. Następnie uzupełnia tabelę z bombkami zgodnie z zapisanym kodem.
5-latki
Praca z KP2.29
Dzieci odnajdują fragment obrazka, który pasuje do dużej ilustracji, i kolorują go. Następnie kończą kolorowanie rytmu.
„Teatralno-przyrodnicze inspiracje”– prowadzenie obserwacji przyrodniczych w ogrodzie lub na podwórku/spacerze.
Rodzic organizuje wyjście do ogrodu/na spacer. Dzieci prowadzą obserwacje różnych obiektów przyrodniczych, np. ptaków – przyglądają się, jak wyglądają, podają ich cechy charakterystyczne, drzewom – podają, jaki mają zimą kolor, które krzewy lub rośliny wyglądają atrakcyjnie zimą i które z nich można byłoby wykorzystać do dekoracji w przedstawieniach.
„Kostiumy” – zabawa dydaktyczna; mierzenie długości miarką.
Rodzic przygotowuje kostiumy różnych postaci. Dzieci odgadują, jakie postacie mogą mieć dany kostium. Zadaniem dzieci jest ustalenie, co zmierzyć w danym stroju, by pasował on na aktora (np. długość nogawek, rękawa, całej bluzki, szerokość w ramionach, w pasie) oraz zmierzenie kostiumu miarką, zapisanie wyników na kartkach z pomocą rodzica. Młodsze dzieci mierzą miarką tylko długość i szerokość spodni i bluzki, bez innych szczegółów, np. rękawów. Starsze mogą mierzyć miarką krawiecką i zapisywać wyniki z dokładnością do centymetra.
5-latki
Praca z ZG31.
Dzieci łączą liniami pasujące do siebie fragmenty skarpet i kolorują je.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz