Data: 07.12.2020 r.(Poniedziałek)

 Temat kompleksowy: Świąteczne przygotowania.

Temat dnia: Przygotowania do Świąt.

Zestaw ćwiczeń porannych nr 8:

– „Idą święta” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Rodzic rozdaje dzieciom butelki. Przedszkolaki swobodnie poruszają się po pokoju. Na sygnał i hasło Rodzic: Idą święta! – zatrzymują się, uderzają butelkami o podłogę i skandują rytmiczne: Idą święta…!, aż Rodzic da sygnał do swobodnego poruszania się.

– „Porządki” – zabawa z wymachem rąk. Dzieci trzymają butelki oburącz: jedna ręka z jednej strony butelki, druga na przeciwległym końcu butelki, nogi w rozkroku. Na sygnał i hasło Rodzic: Porządki! – dzieci unoszą butelkę ze wspięciem na palce, następnie opuszczają ręce i pięty.

– „Dekorujemy choinkę” – zabawa z elementem skłonu. Dzieci dobierają się w pary, stają do siebie plecami, przekładają i podają sobie butelkę między kolanami i nad głowami.

– „Wałkujemy ciasto” – ćwiczenie stóp. Dzieci w siadzie skulnym, ręce ułożone z tyłu na podłodze, przed stopami leży butelka. Na sygnał i hasło Rodzica: Wałkujemy ciasto! – dzieci przesuwają stopami butelkę po podłodze w przód i do tyłu, do siebie.

– „Kto szybciej” – zabawa bieżna: dzieci stawiają butelki na podłodze. Poruszają się swobodnie, omijając butelki, tak by żadna z nich się nie przewróciła. Na sygnał i hasło Rodzica, np. Choinka! – dzieci zatrzymują się przy najbliższej butelce i czekają na sygnał Rodzic do ponownego poruszania się. 

„Pierwsza gwiazdka” – wyliczanka Iwony Jabłońskiej-Gabrysiak; zabawa integracyjna.

Rodzic, trzymając sylwetę gwiazdy, mówi wyliczankę i opowiada o swoich życzeniach, marzeniach. Dzieci powtarzają wyliczankę z użyciem gestodźwięków. Rodzic jeszcze raz powtarza wyliczankę, wybiera dziecko, któremu przekazuje sylwetę gwiazdy, ono mówi o swoich życzeniach. Zabawa powtarza się, tym razem wylicza i wybiera dziecko. 

Pierwsza gwiazdka

Iwona Jabłońska-Gabrysiak

Pierwsza gwiazdko, jasno świeć,

bo prezenty chcemy mieć.

Wybierz dziecko, raz, dwa, trzy,

dziś życzenie mówisz ty.

Życzenia dwudziestego pierwszego wieku - rozmowa o współpracy i  formach komunikacji międzyludzkiej dawniej i dziś na podstawie opowiadania.

Życzenia dwudziestego pierwszego wieku

Maciejka Mazan

    Przyszedł grudzień, święta Bożego Narodzenia zbliżały się coraz bardziej i wszyscy mówili tylko o choince i prezentach. Pani przyniosła do przedszkola małą choinkę i zrobiliśmy bombki i łańcuchy z kolorowego papieru, a także gwiazdę ze srebrnej folii na czubek. Aleksander twierdził, że gwiazdy wyglądają inaczej i jest to naukowo stwierdzone, więc i naszą powinniśmy zmienić tak, żeby pasowała do choinki dwudziestego pierwszego wieku, ale pani wytłumaczyła mu, że to tylko taki symbol, a nie model prawdziwej gwiazdy, i Aleksander dał się przekonać. Ale potem wydarzyło się coś niesłychanego – pani zachorowała! Co prawda zastąpiła ją inna pani, także bardzo miła, lecz zrobiło nam się smutno. Nie zdążyliśmy złożyć naszej pani życzeń, no bo skąd mieliśmy wiedzieć, że zachoruje na grypę?

– Przecież pani wie, że ją lubicie – powiedziała zastępcza pani. – Zresztą przekażę jej wasze życzenia, kiedy ją odwiedzę.

– To pani wie, gdzie mieszka nasza pani? – ożywił się Aleksander.

– Oczywiście – całkiem niedaleko przedszkola – powiedziała zastępcza pani.

– Zarządzam naradę! – rzucił Aleksander, gdy zastępcza pani się odwróciła. – Co prawda święta będą za dwa dni, ale jeszcze zdążymy, jeśli wszyscy weźmiemy się do pracy. I przedstawił nam swój plan. Aleksander jest naprawdę wielki! Następnego dnia Aleksander usiadł za stolikiem, a my podchodziliśmy do niego i pokazywaliśmy mu to, co zrobiliśmy. Gdy przyszła pora spaceru, byliśmy gotowi. Wtedy spakowaliśmy to, co przynieśliśmy z domu, ubraliśmy się ciepło i razem z zastępczą panią poszliśmy do domu naszej prawdziwej pani. Nasza pani mieszkała w domku z ogródkiem. Weszliśmy po cichutku, żeby furtka nie skrzypnęła i na drzewie, które rosło dokładnie przed oknem, rozwiesiliśmy przypięte do sznurka karteczki z literami. Te litery układały się w słowa „WESOŁYCH ŚWIĄT DLA NASZEJ PANI!”. Na tym właśnie polegał pomysł Aleksandra. Trzeba przyznać, że te litery wyglądały bardzo ładnie – zastępcza pani narysowała je nam na karteczkach ołówkiem, a my pokolorowaliśmy je w domu kredkami i napis rzucał się w oczy z daleka. Tylko Mały Bobek pomylił P z B i gdyby Aleksander się nie zorientował, to napis brzmiałby „WESOŁYCH ŚWIĄT DLA NASZEJ BANI!”. Zastępcza pani zapukała do drzwi i kiedy nasza pani wyjrzała, zrobiła wielkie oczy. A potem zaczęła jakoś dziwnie kasłać i wycierać sobie oczy.

– Kochane dzieci – powiedziała. – Sprawiłyście mi wielką radość, ale… wystarczyłaby zwykła kartka…

– Nie, proszę pani – odparł poważnie Aleksander. – Kartka to przeżytek. Mamy dwudziesty pierwszy wiek i to są życzenia dwudziestego pierwszego wieku. Od nas wszystkich. Bo my też jesteśmy przedszkolakami dwudziestego pierwszego wieku. Prawda?

– Prawda – zgodziła się pani. – Jesteś wielki, Aleksandrze.

– I ja tak sądzę – zgodził się z panią Aleksander.

Rodzic czyta opowiadanie, omawia treść, pyta: 

- Jakie święta zbliżały się, o czym wszyscy mówili? 

- Co dzieci zrobiły na choinkę? 

- Dlaczego Aleksandrowi nie podobała się gwiazda? 

- Co się stało z panią? 

- Co postanowił Aleksander? 

- Kto mu pomógł? 

- Jaką niespodziankę zrobili pani koledzy i koleżanki Aleksandra? 

- Co powiedziała pani na widok niespodzianki? 

- Co to jest współpraca? 

- Dlaczego ludzie powinni współpracować? 

Rodzic prezentuje obrazki przedstawiające: listonosza, kartkę świąteczną, komputer, widok e-maila, telefon, dłoni, ust (lub twarzy). Dzieci podają nazwy tych obrazków. Następnie zadaniem dzieci jest połączenie je w pary. Rodzic pyta: Które obrazki do siebie pasują i dlaczego? Dzieci udzielają odpowiedzi, wskazują, która forma komunikacji – przekazywania sobie życzeń – jest, ich zdaniem, najczęściej dziś stosowana, najpopularniejsza i dlaczego. Rodzic pyta: Jak było dawniej, kiedy nie było telefonów, komputera? Która forma przekazywania życzeń jest, waszym zdaniem, ważniejsza, ciekawsza? Dzieci odpowiadają, opierają się na własnych przeżyciach i doświadczeniach. Na koniec Rodzic odtwarza  słowa „Wesołych Świąt!” w różnych językach świata.

listonosz

kartka świąteczna

komputer

widok e-maila

telefon

dłonie

usta

Wesołych Świąt w różnych językach świata:

https://www.youtube.com/watch?v=AP9dn1VWEz8

Ćwiczenia gimnastyczne nr 8:

Część wstępna:
– „Jak pomogę rodzicom przygotować święta?” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci poruszają się w rytm tamburynu lub melodii: biegiem, w podskokach lub marszem. Podczas przerwy w muzyce zatrzymują się i ruchem, gestem naśladują prace domowe, w których pomogą rodzicom przed świętami. R. za każdym razem może zapytać swoje dzieci, w czym chciałyby pomóc swoim rodzicom.
– „Okna” – ćwiczenie uruchamiające duże grupy mięśniowe. R. rozdaje dzieciom kocyki. Przedszkolaki siadają na kocach w siadzie skrzyżnym, ręce ułożone na kolanach. Na zapowiedź R.: Myjemy okna! – dzieci unoszą ramiona i wykonują skłony boczne na przemian w lewą i prawą stronę. Po chwili opuszczają ręce na kolana, wracają do pozycji wyjściowej. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy.

Część główna:
– „Agata nogą zamiata” – ćwiczenie wzmacniające mięśnie nóg. Każde dziecko stoi jedną nogą na złożonym kocyku. Przedszkolaki ślizgają się po podłodze. Noga z przodu jedzie na kocyku, noga z tyłu odpycha od podłoża. Ćwiczenie wykonujemy na zmianę raz prawą, raz lewą nogą.
– „Myjemy podłogę” – zabawa na czworakach. Przedszkolaki układają dłonie na kocykach i naśladują mycie podłogi. Poruszają się za kocykami w pozycji na czworakach. Po chwili następuje zmiana. Dłonie położone na podłodze, dzieci w pozycji przysiadu podpartego, stopy na kocyku. Ćwiczący odsuwają nogi jak najdalej w tył, a następnie przysuwają. Wracają do pozycji wyjściowej. Zadanie powtarzamy 3–5 razy.
– „Wałkujemy ciasto” – ćwiczenie kształtujące mięśnie tułowia. Dzieci zwijają kocyki w wałeczki i wykonują siad klęczny. Chwytają wałeczek rękami za dwa końce jak wałek do ciasta. Odsuwają wałek w przód aż do pozycji niskiej Klappa (klęku podpartego), a następnie przysuwają go. Ćwiczenie powtarzają kilka razy. Następnie dzieci w siadzie skulnym podpartym kładą stopy na wałeczku. Odsuwają kocyk do pozycji siadu prostego i przysuwają z powrotem. Ćwiczenie powtarzają kilka razy.
– „Stolik” – wzmocnienie mięśni ściągających łopatki. Przedszkolaki siadają w siadzie skulnym na złożonym kocyku, ręce oparte z tyłu na podłodze. Na hasło: Stolik! unoszą biodra w górę do podporu tyłem. Po chwili wracają do pozycji wyjściowej. Zabawę powtarzamy kilka razy.

Część końcowa:
– „Kokardy na choinkę” – ćwiczenie przeciw płaskostopiu. Dzieci stoją na podłodze przed rozłożonymi kocykami. Na zapowiedź R.: Kokardy na choinkę! Przedszkolaki, kurcząc i prostując na przemian palce stóp, ściągają kocyki pod stopy, tworząc ozdobne kokardy na choinkę. R. zwraca uwagę, aby dzieci nie odrywały pięt od podłogi. Zadanie powtarzamy 4–6 razy.
– „Taniec radości” – ćwiczenie uruchamiające duże grupy mięśniowe. Dzieci stoją w niewielkim rozkroku na złożonych kocykach. Wykonują dynamiczne skręty tułowia w prawo i w lewo, kolana lekko ugięte.
– Marsz ze złożonymi kocykami dookoła pokoju. Dzieci odkładają kocyki na wyznaczone miejsce.

4- latki

Praca z KP1.35 

Dziecko opowiada o sytuacji, którą przedstawia ilustracja. Następnie nalepia ozdoby świąteczne na choince wg instrukcji.

5- latki

„Współpraca” – praca z KP2.20–21.  

Dzieci opowiadają, co dzieje się na ilustracji. Próbują określić, na czym polega współpraca podczas przygotowań do świąt Bożego Narodzenia. Następnie dokańczają nalepianie łańcucha według rytmu. 

„Moim życzeniem jest dostać…” – zabawa z elementem dramy; komunikowanie się za pomocą gestów, mimiki, ruchu, dźwięków itp. 

Rodzic przygotowuje zabawki (obrazki lub przedmioty), np.: lalkę, traktor, piłkę, pluszaki (psa, kota), klocek. Wybrane dziecko losuje zabawkę (lub obrazek) tak, żeby pozostali nie widzieli, co wybrało, następnie naśladuje daną zabawkę bez użycia słów: gestem, mimiką, ruchem, dźwiękiem. Pozostałe dzieci, rodzeństwo, domownicy odgadują, jaki prezent wylosowało dziecko.

„Przygotowania do świąt” – zabawa ruchowa w parach; doskonalenie współpracy i poczucia zaufania do drugiej osoby. 

Rodzic nawiązuje do świątecznych przygotowań, porządków, małej ilości czasu na przygotowania oraz potrzebie współpracy między członkami rodziny przy sprzątaniu, gotowaniu itp. Proponuje zabawę w parach:

„Mycie lustra” – jedno dziecko stoi, jest lustrem, drugie dziecko na plecach pierwszego naśladuje mycie lustra; przy powtórzeniu zamiana ról;

„Zwijanie dywanu do trzepania” – jedno dziecko leży na plecach, jest dywanem, drugie robi przysiad i rękoma turla dziecko-dywan; przy powtórzeniu zamiana ról;

„Kręcenie ciasta” – jedno dziecko obraca drugim dzieckiem.

„Przygotowujemy świąteczne pocztówki” – zabawa spostrzegawcza ; składanie obrazka z części. 

Rodzic przygotowuje kilka kompletów pocztówek pociętych na części. Dzieli grupę na zespoły, każdej przydziela komplet pocztówek. Na sygnał Rodzica dzieci składają pocztówki z części. Wygrywa zespół, któremu uda się najszybciej poskładać pocztówki. 

W dowolnym momencie dnia wybierzcie z rodzicami buźkę określającą Wasz nastrój.

Miłego dnia Żabki życzą Wam Pani Karolina i Pani Ewa💙💛💜