07.04.2020 r. (wtorek)
Temat dnia: Jakie są tradycje Świąt Wielkanocnych?
"Jakie są tradycje Świąt Wielkanocnych?" - próba odpowiedzi na pytanie na podstawie doświadczeń dzieci i opowiadania Agnieszki Galicy "Bajeczka Wielkanocna". Rodzic czytając opowiadanie, trzyma gałązkę wierzby z "kotkami" i wyjaśnia, o jakich "kotkach" opowiada autorka tej historii.
Bajeczka wielkanocna
Agnieszka Galica
Wiosenne słońce tak długo łaskotało promykami gałązki wierzby, aż zaspane wierzbowe Kotki zaczęły wychylać się z pączków.
– Jeszcze chwilkę – mruczały wierzbowe Kotki – daj nam jeszcze pospać, dlaczego musimy wstawać?
A słońce suszyło im futerka, czesało grzywki i mówiło:
– Tak to już jest, że wy musicie być pierwsze, bo za parę dni Wielkanoc, a ja mam jeszcze tyle roboty. Gdy na gałęziach siedziało już całe stadko puszystych Kotków, Słońce powędrowało dalej. Postukało złotym palcem w skorupkę jajka – puk–puk i przygrzewało mocno.
– Stuk–stuk – zastukało coś w środku jajka i po chwili z pękniętej skorupki wygramolił się malutki żółty Kurczaczek.
Słońce wysuszyło mu piórka, na głowie uczesało mały czubek i przewiązało czerwoną kokardką.
– Najwyższy czas – powiedziało – to dopiero byłoby wstyd, gdyby Kurczątko nie zdążyło na Wielkanoc.
Teraz Słońce zaczęło rozglądać się dookoła po łące, przeczesywało promykami świeżą trawę, aż w bruździe pod lasem znalazło śpiącego Zajączka. Złapało go za uszy i wyciągnęło na łąkę.
– Już czas, Wielkanoc za pasem – odpowiedziało Słońce – a co to by były za święta bez wielkanocnego Zajączka? Popilnuj Kurczaczka, jest jeszcze bardzo malutki, a ja pójdę obudzić jeszcze kogoś.
– Kogo? Kogo? – dopytywał się Zajączek, kicając po łące.
– Kogo? Kogo? – popiskiwało Kurczątko, starając się nie zgubić w trawie.
– Kogo? Kogo? – szumiały rozbudzone wierzbowe Kotki.
A Słońce wędrowało po niebie i rozglądało się dokoła, aż zanurzyło złote ręce w stogu siana i zaczęło z kimś rozmawiać.
– Wstawaj, śpioszku – mówiło – baś, baś, już czas, baś, baś.
A to „coś” odpowiedziało mu głosem dzwoneczka: dzeń–dzeń, dzeń–dzeń. Zajączek z Kurczątkiem wyciągali z ciekawości szyje, a wierzbowe Kotki pierwsze zobaczyły, że to „coś” ma śliczny biały kożuszek i jest bardzo małe.
– Co to? Co to? – pytał Zajączek.
– Dlaczego tak dzwoni? – piszczał Kurczaczek.
I wtedy Słońce przyprowadziło do nich małego Baranka ze złotym dzwonkiem na szyi.
– To już święta, święta, święta – szumiały wierzbowe Kotki, a Słońce głaskało wszystkich promykami, nucąc taką piosenkę:
W Wielkanocny poranek
dzwoni dzwonkiem Baranek,
A Kurczątko z Zającem
podskakują na łące.
Wielkanocne Kotki,
robiąc miny słodkie,
już wyjrzały z pączka,
siedzą na gałązkach.
Kiedy będzie Wielkanoc?
Wierzbę pytają.
Rodzic zadaje dziecku pytania: Kogo obudziło wiosenne Słonko? Dlaczego Słońce ich obudziło? Rodzic kolejno pokazuje przygotowane rekwizyty: gałązkę wierzby, kurczaka z wełny, czekoladowego zajączka, baranka z cukru. Rodzic mówi.: Z gałązek wierzby z „kotkami” robi się palmy wielkanocne, które święci się na tydzień przed Świętami Wielkanocnymi, w Niedzielę Palmową. Kurczaki, Zajączki, Baranki, to symbole Świąt. Te zwierzęce postacie ozdabiają stół wielkanocny i wkładane są do koszyczka wielkanocnego. Rodzic pokazuje pusty koszyczek wielkanocny. W Wielką Sobotę święcone są wielkanocne koszyczki, które wypełnione są różnymi rodzajami pokarmów. Jutro porozmawiamy o tym, co wkłada się do koszyczka. • gałązka wierzby z „kotkami”, kurczak z wełny, czekoladowy zajączek, baranek z cukru, koszyk wielkanocny
Zestaw ćwiczeń gimnastycznych:
- "Skaczące pisanki" - dzieci stoją na wyznaczonej linii i skaczą do końca pokoju, naśladując żabki.
- "Zające na łące" - dzieci wykonują zajęcze skoki (w przysiadzie - pierwsze ręce, później nogi) do wyznaczonego miejsca.
- "Jajko na łyżce" - dziecko z ugotowanym jajkiem na łyżce pokonuje drogę do mety.
- "Mówiąca pisanka" - rodzic rzuca piłkę do dziecka i mówi np. "Rzuć, kucając!" "Rzuć, siedząc!" lub "Rzuć po uprzednim podskoku w górę!". Dziecko wykonuje polecenia rodzica.
Zabawy umuzykalniające
- Dzieci poruszają się do rytmu granego przez rodzica na dowolnym instrumencie lub uderzając łyżką w garnek.
- Ćwiczenia oddechowe "Skaczący brzuch". Dzieci leżą na plecach. Kładą dłoń na brzuchu, robią wdech przez nos. Obserwują, jak brzuch napełnia się powietrzem jak balon. Wydychają powietrze ustami, mówiąc tssss, brzuch opada. Nabierają powietrze nosem, brzuch się unosi. Wydychają powietrze, mówiąc: tss, tss, tss. Obserwują jak brzuch podskakuje.
- Rozśpiewanie (rodzic zwraca uwagę na dykcję dziecka) Dzieci śpiewają na różne sposoby: Lali la, lali la, lali la (szybko-wolno, głośno-cicho, leniwie-energicznie).
- Nauka piosenki "Wełniany baranek", powtarzanie słów w rytm melodii piosenki, zaśpiewanie jej bez podkładu i z podkładem muzycznym.
Wełniany baranek sł. Jan Gałkowski, muz. Adam Markiewicz
| Ten mały nasz baranek, wszyściutko ma wełniane. Lali la, lali la, lali la. x2 Wełniane ma trzewiczki, wełniane rękawiczki. Lali la, lali la, lali la. x2 Co tu robisz, baranku? Chłodno dzisiaj od ranka, chmurki w niebie jak pianka. Lali la, lali la, la la. Wełniane masz trzewiczki, wełniane rękawiczki. Lali la, lali la, lali la! x2 | Ten mały nasz baranek wszyściutko ma wełniane. Lali la, lali la, lali la. x2 W kołnierzu futra pełnym ma łebek cały z wełny. Lali la, lali la, lali la. x2 Ślicznie ci jest, baranku, w tym wełnianym ubranku, ślicznie ci jest, baranku. Lali la, lali la, la la. W kołnierzu futra pełnym masz łebek cały z wełny. Lali la, lali la, lali la! x2 |
- Omówienie treści piosenki. Rodzic zadaje dziecku pytania: W co był ubrany baranek? Z czego ma łebek?
5-latki Karta pracy KP3.34 b
Praca plastyczna "Wełniany baranek" - możesz spróbować wykonać z pomocą rodzica.
"Zagadki wielkanocne"
Rodzic czyta zagadki, dzieci rozwiązują i utrwalają wiedzę o zwyczajach wielkanocnych.
– Usiadły na gałązce wierzby kotki, jak na obrazie Są szare, puchate, pewnie już wiesz, że to… (bazie)
– Gdy skorupka jajka pęka, wychodzi z jajeczka.
Wygląda wtedy jak mała, żółciutka kuleczka. (kurczak)
– Mogą zaszywać się w lesie lub skakać po łące.
Mogą też być czekoladowe to … (zające)
– Wełniane ma trzewiczki,
wełniane rękawiczki. (baranek)
"Czyściochowe przedszkole" - Kąpiel
Części mojego ciała – to nie taka prosta sprawa
Rodzic razem z dzieckiem przypominają nazwy części ciała razem ze wskazaniem. Ważne, żeby pojawiły się również te trudniejsze, rzadziej używane nazwy np. brwi, nadgarstki, biodra itd.
Następna część zabawy polega na tym, że poszczególne części ciała się ze sobą witają. Dzieci w parach na hasło podawane przez rodzica dotykają się np. kolanami, stopami, plecami itd. (może być z rodzicem lub rodzeństwem).
Rodzic razem z dzieckiem przypominają nazwy części ciała razem ze wskazaniem. Ważne, żeby pojawiły się również te trudniejsze, rzadziej używane nazwy np. brwi, nadgarstki, biodra itd.
Następna część zabawy polega na tym, że poszczególne części ciała się ze sobą witają. Dzieci w parach na hasło podawane przez rodzica dotykają się np. kolanami, stopami, plecami itd. (może być z rodzicem lub rodzeństwem).
Pociaki Smrodziaki chowają się w zakamarkach
Rodzic rozpoczyna dyskusję od pytania: co to są zakamarki. Daje dziecku polecenie, aby zajrzało do ukrytego miejsca w pokoju, np. za szafkę, pod dywan. Rodzic rozmawia z dziećmi, jak ważne jest mycie się we wszystkich zakamarkach, np. pod pachami, za uszami, między palcami od nóg itd. Ważna jest też higiena intymna. Tłumaczy dzieciom, że w bardziej ukrytych miejscach,
człowiek łatwiej się poci. Lubią się tam gromadzić bakterie. Skóra może piec lub swędzieć, a nasze ciało mieć nieprzyjemny zapach.
Rodzic rozpoczyna dyskusję od pytania: co to są zakamarki. Daje dziecku polecenie, aby zajrzało do ukrytego miejsca w pokoju, np. za szafkę, pod dywan. Rodzic rozmawia z dziećmi, jak ważne jest mycie się we wszystkich zakamarkach, np. pod pachami, za uszami, między palcami od nóg itd. Ważna jest też higiena intymna. Tłumaczy dzieciom, że w bardziej ukrytych miejscach,
człowiek łatwiej się poci. Lubią się tam gromadzić bakterie. Skóra może piec lub swędzieć, a nasze ciało mieć nieprzyjemny zapach.
A ja zawszę myję stopy, brzuch i szyję.
Dziecko za pomocą pantomimy pokazuje np. czynność mycia stóp. Rodzic zgaduje co robi dziecko. Potem rodzic pokazuje, a dziecko zgaduje.
W ciągu dnia pamiętamy o higienie rąk i używaniu zwrotów grzecznościowych.
W dowolnym momencie dziecko i rodzic wybierają buźkę określającą ich nastrój.
Do posłuchania piosenka: "Przegoń wirusa"
Miłego dnia i do jutra! Pozdrawiamy! Pani Justyna i Pani Ewa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz